آثار بر هم کنش مس و آسکوربیک اسید بر برخی نشان ویژگی های فیزیولوژیک پیاز خوراکی (allium cepa l.)

آسکوربیک اسید به عنوان آنتی اکسیدان محلول در آب، در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک مانند مقاومت گیاهان به تنش های محیطی شرکت می کند. برای بررسی آثار تنش مس (5/6 میکرومولار) و کاربرد ریشه ای آسکوربیک اسید (5/0 میلی مولار) بر برخی نشان ویژگی های فیزیولوژیک پیاز خوراکی (allium cepa l. cv. red azarshahr)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تنش مس سبب کاهش معنی دار وزن خشک ریشه و برگ ها، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی و پتاسیم بافت های گیاهان 7 هفته ای شد. آسکوربیک اسید با افزایش محتوای رنگیزه های فتوسنتزی و پتاسیم، وزن خشک گیاهان را به تنهایی و تحت تنش مس افزایش داد. تنش مس انباشتگی آمینو اسیدهای آزاد و قندهای محلول را افزایش داد. آسکوربیک اسید برون زا به طور معنی داری محتوای این ترکیبات را به تنهایی و تحت تنش مس کاهش داد. تحت تنش مس، پتانسیل اسمزی در تورژسانس کامل (ψπ100) منفی تر بود و سازگاری اسمزی برگ ها افزایش معنی داری داشت. حضور آسکوربیک اسید تأثیر معنی داری در ψπ100 برگ ها نداشت، در حالی که سازگاری اسمزی برگ ها را افزایش داد. پتاسیم در برگ های تحت تنش مس، سهم کمتری در ψπ100 داشت. با افزودن آسکوربیک اسید برون زا سهم اسمزی پتاسیم نیز به طور معنی داری افزایش یافت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که با به کار بردن آسکوربیک اسید برون زا، آثار مضر تنش مس کاهش و مقاومت گیاهان پیاز افزایش می یابد.